यो अँध्यारो रात
बेईमान मौसम
बाहिर लगातार परिरहेको झरी
अनि मझेरीमा बलिरहेकी तिमी,
रात ढल्किदैछ, म नियालीरहेछु तिमीलाई
म चाहेर पनि तिमीलाई निभाऊन सक्दैन
अनि तिमीलाई चटक्कै छोडेर निदाऊन पनि सक्दैन ।
बिस्तारा छेऊकै झ्यालको चेपबाट आएको त्यो चिसो बतासको एक झोकाले तिमीलाई स्पर्श गर्दै अर्को झ्यालबाट बाहिरीन्छ ।
म सहन सक्दैन र झ्याल बन्द गरिदिन्छु तर तिमी निर्बाध सहिरहन्छ्यौ
त्यसैले त तिमीलाई र तिमीजस्ता धेरै तिमीहरुलाई सहनशीलताको प्रतिमूर्तिको ऊपमा दिईएको हुनुपर्छ ।
म हेरीरहेछु तिमीलाई तिम्रो नजिक आऊनपनि सक्दैन
र त तिमीलाई चाहेर पनि निभाऊन सक्दैन
अनि चटक्कै छोडेर निदाऊन पनि सक्दैन।
तिमीले पुरै रात मेरो निन्द्रा लुट्यौ भन्नेमा एक निमेष पछुतो छैन मलाई किनकी तिमी बलिरहॅदासम्म म निर्धक्क सम्झिन्छु आफूलाई
किनकी यौवन लुट्ने त्यी अन्धकार रातहरुभन्दा तिमी बलिरहेरै निन्द्रा लुट्ने रातहरू धेरै प्रिय लाग्छन्
र त चाहेर पनि तिमीलाई निभाऊन सक्दैन
अनि तिमीलाई चटक्कै छोडेर निदाऊन पनि सक्दैन।
अनुराग के.सी.
लम्किचुहा नगरपालिका, ०१ लम्कि, कैलाली हाल (दक्षिण कोरिया)
