म सानो सानो, कालो, घुरमैलो
म मधेसिको बच्चो
म तराइको बच्चो डुबिरहेछु
म नेपालको बच्चो डुबिरहेछु
अरे म त नेपालको भविष्य पो त
हेर्नुहोस् त मलाई डुबाइरहेछ ।
कसैलाई मेरो चिन्तै छैन
‘माइ’ मेरो भरखरै पैतालो डुबायो
आछु कस्तो चिसो पानी,
अब घुडो डुबाउदै छ,
अब साप्रातिर पानी बढ्दै छ,
मेरो तुरीलाइ छोएर भर्खरै पानी नाभी कट्यो
अरे ओ ‘माइ’ म डुब्दै छु ।
मलाइ भयंकर डर लागीरहेछ मेरो पिडौलामा टोक्यो
खै के ले टोक्यो, असाध्यै दुखिरहेछ ।
मुसाले हो कि कमिलाले ?
कि सर्पले डस्यो ?
ए ‘बाबु’ जि अब मेरो छातीसम्मै पानी आयो
अरे ‘अम्मा’ अब त घाटी नै डुबायो !
कता छौ, म सास राम्रो संग लिन सकिरहेको छैन !
मुटु सिथिल हुदै छ
मेरो मधेस डुब्दै छ,
मेरो तराई डुब्दै छ,
मेरो गरीखाने भाडो डुब्दै छ,
आमा सबै डुब्दै छ
हेर त मेरो नेपाल डुब्दै छ ।
अब मेरो आखा डुब्दै छ ।
एकै छिनमा मैले तिमिलाइ हेर्न पाउने छैन ।
मेरो तराई हेर्न पाउने छैन ।
मेरो मधेश हेर्न पाउने छैन ।
मेरो नेपाल हेर्न पाउने छैन ।
आमा अब मेरो आशा डुब्दै छ !
म अब सबै डुब्दै छु ।
मेरो नेपाल डुब्दै छ !
हेरन म कति भाग्यमानी
म नेपालसङै डुब्दै छु ।
लेखक : रोशनराज भट्टराई