आँगनमा बिस्कुन, पिडीको कुनामा ढिकी जाँतो सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
सबै फेरिएजस्तो लाग्छ, प्रहर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
आकाश एउटै भुगोलले छुट्याएको छ यो शरीरलाई, तिमी कहाँ हामि कहाँ ?
टाढा टाढा छु जस्तो लाग्छ आफैलाई, पर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
सायद मनको काम हराउनु हो, म आफै हराउछु आफैमा
यो उडिरहने मन उडिरहन्छ बतासमा, रहर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
भिड भएर पनि आफ्नो जस्तै नलाग्ने रहेछ सबै परिवेस
शून्य स्वेमसानघाटजस्तो बस्ती यहा, सुन्दर आफ्नै शहर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
म छुट्नै नसक्ने बाध्यतामा फसेको छु, कोलाहल छ चारैतिर कान थुनेर बसेको छु
उता एकान्तमा वर्षात हुन्छ, बलेसिमा डोब बस्छ, कहर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
चस्किरहने मुटुमा तिम्रो नामको भाला घोपिएको छ, निकाल्न नसकेर म घायल छु
मुटु झस्काइरहने तिम्रा यादहरुलाई, अझहर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
आँगनमा बिस्कुन, पिडीको कुनामा ढिकी जाँतो सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
सबै फेरिएजस्तो लाग्छ, प्रहर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
आकाश एउटै भुगोलले छुट्याएको छ यो शरीरलाई, तिमी कहाँ हामि कहाँ ?
टाढा टाढा छु जस्तो लाग्छ आफैलाई, पर सम्झेर लेख्छु कहिलेकाही
रोशन राज भट्टराई
